Water Natuurlijk zet betere verlofregeling voor politici op de kaart

FacebookBlueskyLinkedInMastodonWhatsAppEmailPrintShare

Fractievoorzitter Esmée Pater heeft 23 september een oproep gedaan aan het Dagelijks Bestuur van waterschap Drents Overijsselse Delta om een betere verlofregeling voor politici op de agenda te zetten. Die oproep kon op brede steun rekenen.

De huidige verlofregeling voor politici is verouderd en biedt weinig ruimte voor zwangerschapsverlof, tijdelijk ziekteverlof, mantelzorg of gedeeltelijke afwezigheid. Politici moeten nu ontslag aanvragen voor een vaste termijn van 16 weken, want de regeling biedt geen ruimte om langer of korter verlof op te nemen. Ook kunnen politici niet vaker dan 3 keer 16 weken verlof opnemen; daarna moeten ze officieel stoppen.

Inflexibel systeem

Tijdelijke afwezigheid wegens mantelzorg, ziekte of ouderschapsverlof is dus niet mogelijk: politici blijven gebonden aan de verplichte 16 weken verlof. Dat dit een probleem is blijkt ook uit onderzoek van dr. Zahra Runderkamp, onderzoeker aan de Universiteit van Amsterdam en columnist bij het blad Binnenlands Bestuur. Haar onderzoek ‘Terug naar de jaren vijftig’ (lees het hier) laat zien dat de bestaande verlofregeling weinig flexibel, weinig toegankelijk en sociaal beladen is. Politici zetten zich met hart en ziel in voor de samenleving. Ook zij worden soms zwanger of ziek. Maar het huidige systeem houdt daar nauwelijks rekening mee.

Gelijke kansen

Water Natuurlijk staat voor gelijke kansen en pleit daarom voor een grondige herziening voor de verlofregeling van politici. “Het openbaar bestuur moet toegankelijk zijn voor iedereen, dus ook onze verlofregeling.” aldus fractievoorzitter Esmée Pater. “En het onderzoek is weliswaar onder vrouwelijke politici gedaan, maar ook voor mannelijke politici geldt uiteraard dat zij een beroep moeten kunnen doen op een goede verlofregeling.”

Steun voor oproep

De oproep kon op brede steun rekenen en er werden toezeggingen gedaan om dit onderwerp op de agenda van Vereniging van Waterschapsbestuurders en de Unie van Waterschappen te agenderen. Via deze weg zal het uiteindelijk bij de Tweede Kamer moeten landen, omdat hiervoor een wetsaanpassing nodig is.